از سانتریفیوژها در آزمایشگاه های مختلف برای جداسازی سیالات، گازها یا مایعات بر اساس چگالی استفاده می شود. در آزمایشگاههای تحقیقاتی و بالینی، سانتریفیوژها اغلب برای خالصسازی سلول، اندامک، ویروس، پروتئین و اسید نوکلئیک استفاده میشوند.
نمونه ای از استفاده از سانتریفیوژ در یک محیط بالینی برای جداسازی اجزای خون کامل است. سنجش های مختلف نیاز به سرم یا پلاسما دارد که ممکن است با سانتریفیوژ به دست آید.
سرم با لخته شدن نمونه خون کامل در دمای اتاق به دست می آید. سپس نمونه سانتریفیوژ می شود و لخته خارج می شود و مایع رویی سرم باقی می ماند.
بر خلاف سرم، پلاسما از خون کامل به دست می آید که لخته نمی شود و حاوی سرم همراه با فاکتورهای انعقادی است. برای به دست آوردن پلاسما، یک نمونه خون کامل در لوله های تحت درمان با داروهای ضد انعقاد جمع آوری می شود. پس از سانتریفیوژ، سلول ها برداشته شده و مایع رویی پلاسما باقی می ماند.
از سانتریفیوژ برای جداسازی ذرات معلق در مایع با توجه به اندازه و چگالی ذرات، ویسکوزیته محیط و سرعت روتور استفاده می شود.
در داخل یک محلول، نیروی گرانشی باعث میشود که ذرات با چگالی بالاتر از حلال غرق شوند و ذرات با چگالی کمتر از حلال به سمت بالا شناور شوند. سانتریفیوژ از تفاوتهای کوچک در چگالی برای جداسازی ذرات در محلول استفاده میکند.
هنگامی که روتور سانتریفیوژ پی ار پی به دور یک محور مرکزی می چرخد، نیروی گریز از مرکز تولید می کند تا ذرات را از محور چرخش دور کند. اگر نیروی گریز از مرکز از نیروهای شناور محیط مایع و نیروی اصطکاک ایجاد شده توسط ذره بیشتر شود، ذرات رسوب می کنند.
- ۰۰/۰۸/۱۰